புத்தச் சமயத் தாவரங்கள்
புத்தச் சமயம்
பூவுலகில் வாழும் அனைத்து உயிரினங்களுக்கான பொதுவான சமயமாகும், இயற்கையை தாவரங்களை
மிகவும் நேசித்து பாதுகாத்து வருகின்ற ஒரு உன்னதமான சமயமாகும். இந்திய வரலாற்றில்
சுற்றுச்சூழலின் பொற்காலம் என அழைக்கப்படுவது புத்தர் வாழ்ந்த காலம் மற்றும்
புத்தச் சமயம் உச்சம் பெற்றிருந்த புத்தச் சமய அரசர்களின் காலமேயாகும்.
பொதுவில் இந்து சமயம் என்பது
யாகங்களுக்காகவும், வேள்விகளுக்காகவும், காட்டை அழிக்கின்ற சமயமாகும், விலங்குகளை
கொல்கின்ற சமயமாகும். இவ்வாறு ஈவு இரக்கம் இல்லாமல் காடுகளை அழித்ததனாலும்,
விலங்குகளை கொன்று புசிப்பதனாலும் புத்தர் வேள்விகளையும், யாகங்களையும் கடுமையாக
எதிர்த்தார்.
வசதியான
பிராமணர்கள் பலரும் ஒன்றுகலந்து பேசி, புத்தருடன் சமரம் பேச, தேவஜானா என்ற இடத்தில்
சந்தித்து பணக்காரருமான, மெத்தப் படித்தவருமான குடதந்தா, மற்றும் உஜ்ஜயா, உதயன்
ஆகிய மூன்று பிராமணர்கள் புத்தரிடம் தொடர்ந்து பிராமணர்கள் யாகம் நடத்துவதை புத்தச்
சமயமும் புத்தரும் அனுமதிக்க வேண்டும் என்ற வேண்டுகோளுடன் சமரசம் பேசினர்.[1],[2]
அவர்கள் மூவருமே ஒன்றாக யாகங்களை குறித்து தாங்கள் அறிந்துள்ளதை அறிய
விரும்புகின்றோம் என்றனர். அப்போது புத்தர் அவர்களிடம் கூறியது, “
பிராமண மதம் யாகங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டது, அவை நித்தியம் என்றும், நைமித்தியம்
என்றும் இரண்டு வகைப்படும். நித்திய யாகங்கள் என்பவை, பிராமணர்களின் தினசரி
கடமைகளாகும், அவைகளை செய்வதால் பிராமணர்களுக்கு பலன் கிடைத்தாலும்
கிடைக்காவிட்டாலும் அவை தினசரியோ அல்லது குறிப்பிட்ட தினங்களிலோ, ( அமாவசை,
பௌர்ணமி, திதிகள்) நடத்தப்பட வேண்டியவையாகும். இவைகள் தொடர்ந்து நடைபெறுவதில்
எனக்கு எந்த தடையும் இல்லை. அவை ஒரு தனிநபருக்கு அவர் சார்ந்த சமயத்தின் மீது
கொண்டுள்ள நம்பிக்கையின் விளைவாக கடைபிடிக்க வேண்டிய சமய முறை இதை பிராமணர்கள்
செய்வதாலும், செய்யாமல் விடுவதாலும் சமூகத்துக்கு எந்த நன்மை தீமையும்
ஏற்படுவதில்லை என்றார்.
நைமித்திய
யாகங்கள் என்பவை, தனிநபர்களின் விருப்பங்களை
எனில்
தாங்கள் ஆதரிக்கும் யாகங்களைக் குறித்து தங்களின் கருத்தை நாங்கள் அறிய
விரும்புகின்றோம் என்றார் குடதண்டர், அவரின் வினா முடிவதற்கு முன்பாகவே, பகவான்
புத்தர் இவ்வாறு பதிலளித்தார். யாகங்கள் வீணானவை, மிருகங்களைப் பலியிடும் யாகங்கள்
கொடியவை. யாகங்கள் சமயத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்க முடியாது. ஓர் உயிரைக் கொல்வதன்
மூலம் நீ மோட்சத்திற்குச் செல்ல இயலும் எனக்கூறும் மதம் தீய வகையானது. என்றார்.
மூவரும்
ஒரு மித்த குரலில் அவ்வாறெனில் நாங்கள் எந்த வகையான யாகத்ததைத்தான் செய்வது
என்றனர். புன்முறுவலுடன் புத்தர் இவ்வாறு பதிலளித்தார். எருதுகளைப் பலியிடாத
யாகம், ஆடுகளோ, பறவைகளோ, கொழுத்தப் பன்றிகளோ, உயிர் வாழும் விலங்கினங்களை எதையுமே
பலியிடாத யாகம். துாண்களாய் பயன்படுத்த மரங்களை வெட்டாத யாகம். யாகம் நடத்தும்
இடத்தை சுற்றிலும், கூரையின் மீது வேயப்படுவதற்காக தர்பைப் புல்லை அறுக்காத யாகம்.
தடியாலோ, அச்சத்தினாலோ விரட்டப்படாத பணியாளர்களும், துாதுவர்களும், அடிமைகளும்,
வேலையாளர்களும் கொண்டிருக்கும் யாகம்.
அவர்கள் தமக்கு கட்டளையிடப்பட்ட பணியை கண்ணீருடனும், கவலை தோய்ந்த முகங்களுடனும்
அழுதவாறும் புரியாத யாகம்.
உதவ
விரும்புவோர், யாரும் உழைக்கலாம், உதவ விரும்பாத யாரும் உழைக்க வேண்டியதில்லை,
அவரவர் தேர்ந்தெடுக்கும் பணியை அவரவர் புரியலாம். எண்ணெய், வெண்ணெய், பால், தேன்,
சர்க்கரை, ஆகியவற்றைக் கொண்டு நடத்தப்படும் யாகங்கள் இவைகளை பிராமணர்கள் செய்யத்
தகுந்த யாகங்களாக நான் விரும்புவது குடதண்டரே என்றார்.
கவுதமரே,
விலங்குகளைக் கொன்று பலியிடுவதைவிடப் பயன்மிக்க, இலாபகரமான யாகம் ஏதேனும்
இருக்கின்றதா என்றார் குடதண்டர். பிராமணர்களே கவனத்துடன் கேளுங்கள், ஒரு மனிதன்
நம்பிக்கையுடன் கீழ்கண்ட 5 ஒழுக்க நெறிகளை ஏற்பானாகில் அதுவே மிகச் சிறந்த
யாகமாகும் என்பது எனது கருத்து.
அந்த
போற்றுதலுக்குரிய 5 ஒழுக்க நெறிகளை எங்களுக்கு உரைக்க வேண்டுகின்றேன் கவுதமரே
என்றார் உஜயன் என்னும் பிராமணர்.
1.
விலங்குகளைக் கொல்லாதிருத்தல்
2.
பிறர் உடமைகளின் மீது ஆசையற்று
இருத்தல், குறிப்பாக கொடுக்கப்படாத எதையும் எடுக்காது இருத்தல்.
3.
பிழையுறு காமத்தைத் தவிர்த்தல்,
4.
பொய் உரைத்தலைத் தவிர்த்தல்.
5.
மனதை மயக்கும் மது குடியினை
தவிர்க்கும் செயல் ஆகிய இந்த ஐந்து ஒழுக்க நெறிகளே, எந்த வகையான யாகத்தை விடவும்,
பூதானம் அடிளிப்பதை விடவும், சடங்கு முறைகளை விடவும் சிறந்தது என்றார். கவுதமர்.
இதைக்
கேட்டதும், குடதண்டர் அருமை கவுதமரே என்று வியந்து பாராட்டினார். மற்றவர்கள் பதில்
ஏதும் சொல்ல இயலாமல் மவுனமாக இருந்தனர்.
பின்னர்
புத்தரே தொடர்ந்து, 5 வகை ஒழுக்கத்தை விடவும் உயரிய வேள்வியை நிகழ்த்திய மகா
விஜிதா என்னும் அரசனின் கதையைக் கேளுங்கள். அளவற்ற செல்வ வளமும் கருவூலமும் கொண்ட
மகாவிஜிதா என்னும் அரசன் முன்னொரு காலத்தில் தனது நாட்டையும் மக்களையும் மிக
நேசித்து அன்பொழுக ஆண்டு வந்தார். தொடர்ந்து 3 ஆண்டுகள் நாட்டில் மழை இல்லாத
காரணத்தால் வறட்சியும், காடுகளில் திருடர்களும் பெருகினர். இவற்றை போக்க, அந்த
நாட்டில் இருந்த பிராமணர்கள் யாகங்களை நடத்தினால் மழை பொழியும், மக்களின் வறுமை
நீங்கும் என ஆலோசனை வழங்கினர். அரசன் அதை கேட்கமறுத்து விட்டார்.
கொள்ளையர்களால்
நாட்டின் அமைதி கெடுகின்றது, அவர்களை பிடித்து, சிறையில் அடைத்து கொடுமையான தண்டனை
அளிக்க வேண்டும் என்ற பிராமணர்களின் பரிந்துரைகளையும் ஏற்க மறுத்து, நாட்டில் உள்ள
குடிமக்கள் அனைவருக்கும், தனது கருவூலத்தை திறந்து விட்டார், குடி மக்களுக்கு
எத்தனை முறை வேண்டுமானாலும் தேவையான கோதுமை, மற்றும் நெல்மணிகளை பெற்றுக் கொள்ள
வேண்டும் அன ஆனையிட்டார். பிடிபட்ட
கொள்ளையர்களையும் மன்னித்து, அவர்களுக்கும் தானியங்களை தர உத்தரவிட்டார். இவ்வாறு
மக்கள் அனைவருக்கும், தனது கருவூலத்தை திறந்து வைத்ததால் அவரது அளவற்ற செல்வமும்,
தானியக் களஞ்சியங்களும் மிக விரைவில் காலியானது.
அதற்கு
பின் சில ஆண்டுகள் கழித்து மழை பொழிந்த போது, மக்கள் அரசர் அளித்திருந்த தானியத்தை
கொண்டு, விவசாயம் செய்தனர். அதன் பின் அறுவடை முடிந்ததும், அரசரிடம் இருந்து பெற்ற
தானியங்களை திருப்பி தந்தனர். இதுவே நான் விரும்பும் யாகம். [4]
பிராமணர்களே,
கவனத்துடன் கேளுங்கள், மரங்களை வெட்டாத, உயிரினங்களை அழிக்காத, கொல்லப்படாத,
பலியிடப்படாத யாகங்களை நான் ஆதரிக்கின்றேன். அவ்வகையான யாகங்கள் என்பதற்கு
எடுத்துக்காட்டாக, ஊரெங்கும் நிறுவப்படும் அற நிலையங்கள், அனைத்து மக்களுக்கும்
கல்வி கற்பிக்கும் கல்விக்கூடங்கள், இல்லறச் செழுமைக்கா இயற்றப்படும் அறச்செயல்கள்
ஆகியவற்றையே நான் யாகங்களாகப் போற்றுகின்றேன் என்றார்.[5],[6]
“
நம்முடையப் பெற்றோர்களையும், சுற்றத்தினரையும் போலவே, தாவரங்களும், கால்நடைகளும்
நமக்குப் பெரும் நண்பர்கள்தான், அவை, நமக்கு உணவு, வலிமை, அழகு, மகிழ்ச்சி,
ஆகியவற்றைத் தருகின்றன என்று கூறியவர் பகவான் புத்தர். அவரின் இந்த போதனையைக்
கேட்டப் பிறகு வேள்விகளும் யாகங்களும் முற்றிலுமாக நின்று போயின.[7]
இந்தக் காரணத்தாலேயே, புத்தச் சமயத்தை தாவரங்கள், வனங்கள் மற்றும் விலங்குகளின்
பொற்காலம் என அழைக்கின்றனர். வரலாற்று ஆய்வாளர்கள்.
புத்தச் சமயத் தாவரங்கள்
புத்தரின் சரித்திரம் முழுவதிலும், புத்தரின் வாழ்வில் நிகழ்ந்த ஒவ்வொரு சம்பவத்தின்போதும் ஏதேனும் ஒரு தாவரம் சாட்சியமாக்கபட்டிருக்கின்றது, அல்லது முக்கியத்துவப் படுத்தப்பட்டிருக்கின்றது. அவ்வாறு புத்தரின் வாழ்வோடு நிகழ்ந்த நிகழ்வுகளையும் அதனுடன் தொடர்புடைய தாவரங்களையும் இந்தக் கட்டுரையில் நினைவுபடுத்துகின்றேன்.
நிகழ்வு -1
புத்தரின் தாயார் மகாமாயா தேவி
புத்தரை கருவுற்றிருந்தபொழுது, அவருக்கு வந்த கனவொன்றில் திசைக்காவலர்கள் நால்வர் அவரை ஏந்திச் சென்று
நிகழ்வு – 2
மகாமாயா பிரசவத்துக்காக தனது தந்தையின் ஊரான தேவதகைக்கு செல்லும் வழியில், சால் மரங்களும், மற்ற மரங்களும் பூத்தும், பூவாமலும் அடந்திருந்தஅழகிய மன மகிழ்வூட்டும் சோலை வழியே கடந்துச் சென்றார் மகாமாயா. அச்சோலை லும்பினி சோலை (வனம்) எனறு அழைக்கப்பட்ட இடமாகும். அந்த நேரத்தில், லும்பினி வனம் சிறந்த சித்தலதா சோலை பேன்றோ, அல்லது வலிமை மிக்க மாமன்னரை வவேற்க அலங்கரிக்கபட்ட மகாமண்டபம் போன்ற அழகும் வசிகரமும் மிக்கதாயிருந்தது.
வேரிலிருந்து கிளைவரை மரங்கள் பழங்களால் நிரம்பியிருந்தன. மலர்களும், வகைவகையாய் ரீங்கரிக்கும் வண்ண, வண்ண வண்டுகளும், பல்வகைப் பறவைக் கூட்டமும் மணத்தாலும் இன்னிசையாலும் அவ்விடத்தை நிரப்பியிருந்தன. இவ்வழகிய காட்சிகளைக் கண்ட மகாமாயவுக்கு, அவ்விடத்தில் சற்று இளைப்பாறும் ஆசை எழுந்ததால், தன்னைச் சால்மரத் தோப்புக்குள் அழைத்துச் சென்று இருத்திவிட்டுச் சற்று நேரம் காத்திருக்குமாறு சேவகர்க்குக் கட்டளையிட்டார் மகாமாயா.
பல்லக்கிலிருந்து இறங்கி அழகிய பெரிய சால்மரம் ஒன்றை மகாமாய அணுகினார். அங்கு வீசிய இனிய இளம் தென்றலில் மேலும் கீழும் அசைந்த கிளைகளில் ஒன்றைப் பிடிக்க எண்ணினார் அவர் விரும்பியபடியே ஒரு கிளை காற்றின் அசைவினால் அவரது கை வரை தாழ்ந்து வந்தது. எனவே அதை பிடிக்க எழுந்தார் மகாமாயா. காற்றின் மேல்நோக்கிய வீச்சினால் கிளை உயரவும், மகாமாயா தடுமாறி, பிரசவ வலி கண்டார். சால்மரக் கிளையைப் பிடித்தபடியே, நின்ற நிலையிலேயே மகனைப் பிரசவித்து விட்டார் அவர். இது நிகழ்ந்தது கி.மு. 563 –ம் ஆண்டு, வைசாக பவுர்ணமி நாளில் பிறந்தார் கௌதம புத்தர். [11],[12].[13].
இதுவரையிலும் கண்டறியப்பட்ட புத்தச் சமய இலக்கியங்கள் மற்றும் புத்தச் சமயப் பயணிகளின் குறிப்புகளின் படி புத்தரின் பிறப்பு நிகழ்ந்தது 5 வகையான மரங்களின் கீழே என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அதையும் சுற்றுச்சூழலின் அடிப்படையிலான தகவலுக்காக பதிவிடுகின்றேன்.
அசோகா மரம்:
அசோகவந்தனத்தின்படி பேரரசர் அசோகர், புத்தரின் ஆசிரியரான உபகுப்தரின் குறிப்பின்படி பகவான் புத்தர் பிறந்தது அசோகா மரத்தின் அடியில் என குறிப்பிடப்பட்டுள்ளார். சீனப் பயணியான பாகியான் (கி.பி. 5 ஆம் நுாற்றாண்டு) லும்பினி வனத்திலுள்ள புத்தர் பிறந்த அசோகா மரத்தினை உயிருடன் பார்த்தாக குறிப்பிட்டுள்ளார். சீனப்பயணி, யுவான் சுவாங்கும் உயிரற்ற
நிலையில் அதே அசோகா மரத்தைப் பார்த்ததாகவும் குறிப்பிட்டுள்ளார். [14],[15],[16],[17]
சர்வத்தா வினயத்தின் குறிப்பு மற்றும் பிற சான்றாவனங்களின்படி புத்தர் பிறந்தது அசோகா மரத்தின் கீழ் என்றே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. மகாமாயா தேவி லும்பினித் தோட்டத்திற்குள் நுழைந்து ஒரு கரத்தினால் அசோகா மரத்தின் கிளையைப் பிடித்தபடியே புத்தரைப் பெற்றெடுத்தார் என்றே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
நவீன காலத்தில் எழுதப்பட்ட ஆய்வு நுால்கள் சிலவற்றிலும் புத்தர் அசோகா மரத்தின் கீழ் பிறந்ததாகவே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. மகாமாயா தேவி, அசோகா மரத்தின் கிளையை தனது வலது கரத்தில் பிடித்தவாறே லும்பினித் தோட்டத்தில் புத்தரைப் பெற்றெடுத்ததாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. [18],[19]
கருங்கல் புடைப்புச் சிற்பங்கள் சிலவற்றிலும், மகாமாயா தேவி, அசோகா மரத்தின் கிளையை தன் வலது கரத்தால் பற்றிக்கொண்டு புத்தரை பெற்றெடுத்ததாகவே காட்சிகள் உள்ளது. மேலும் அசோகா மரத்தின் இலைகளும் சிறப்பாக நன்கு தெரியும் வண்ணம் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.
ஆந்திரமாநிலம் நாகார்ஜீனகொண்டாவில் கண்டறியப்பட்ட புடைப்புச் சிற்பம் ஒன்று தற்போது தேசிய அருங்காட்சியகம் புதுடில்லியில் உள்ளது. இந்த சிற்பத்தில் மகாமாயா தேவி கால்விரல்களின் நுனியில் அசோகா மரத்தின் கிளையை வலது கரத்தால் பற்றிக்கொண்டு நிற்பது போலவும், அருகில் இரண்டு பெண் பணியாளர்கள் உடன் இருப்பதைப் போலவும் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.
நாளாந்தா அகழ்வாய்வில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட சிற்பம் ஒன்றில் புத்தரின் பிறப்பைக் காண, இந்திரன் மற்றும் பிரம்மா இவர்களுடன் விஷ்ணுவும் காண வந்திருப்பதாகவும் உள்ளது. இதிலும் வலது கரத்தால் அசோகா மரத்தின் கிளையைப் பற்றிக்கொண்டு மகாமாயா தேவி இருப்பதைப் போல் உள்ளது. இலைகளைக் கொண்டு இது அசோகா மரம் என்று கனிக்கும்படியாகவே உள்ளது.
ஆந்திர மாநிலம் கோலியில் அகழ்வாய்வில் கண்டெடுக்கப்பட்ட சிற்பம்மொன்றில், கூரை வேயப்பட்ட மாட்டுவண்டியில் செல்லும் ஒரு தாய் மற்றும் இரண்டு சிறுவர்களை காண்கின்ற வகையில் சிற்பம் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. இதிலும் அசோகா மரம் அதன் இலைகளைக் கொண்டு கண்டறியும் வகையில் உள்ளது. தற்போது இந்த சிற்பம் சென்னை அருங்காட்சியகத்தில் உள்ளது.
காந்தாரகலையின் அடிப்படையில் அமைக்கப்பெற்ற கற்சிற்பம் ஒ்னறு தற்போது, விக்டோரியா மற்றும் ஆல்பர்ட் அருங்காட்சியகம் லண்டனில் வைக்கப்பட்டுள்ளது. இதிலும் மகாயமாயா தேவியின் வலது பக்கத்தில் குழுந்தை சித்தார்த்தர் தரையில் உள்ளது போலவும், மகாமாயா தேவி தன் வலது கரத்தால் அசோகா மரத்தைப் பற்றிக் கொண்டு இருப்பதுப் போலவும் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.
தற்போது பாகிஸ்தான் பெஷாவரில் உள்ள அருங்காட்சியகத்தில் உள்ள கற்சிற்பத்திலும் மகாமாயா தேவி அசோகா மரத்தின் கிளையை பற்றிக் கொண்டிருப்பது போலவும் வலது பக்கத்தில் குழந்தை சித்தார்த்தர் இருப்பதுப் போலவும் சிற்பம் உள்ளது. [20], [21], [22],[23],[24],[25]
புத்தச் சமயம் பத்தொண்பதாம் நுாற்றாண்டிலும் அதற்கு முந்தைய நுாற்றாண்டுகளிலும், இலங்கையிலிருந்தே மேற்கு உலக நாடுகளுக்கும்
கிழக்குத் தேசத்து நாடுகளுக்கும் பரவியது. அதற்கு காரணம், அவர்கள் பராமரித்து வரும் புத்தச் சமய இலக்கியங்களில் இருந்து ஆங்கில மொழியாக்கம் மற்றும் மொழி பெயர்ப்பு வெகு எளிதாக இருந்ததுதான். அவ்வாறு இலங்கையில் இருந்து உலகெங்கும் பரவிய புத்தச் சமயக் கருத்துகளில் இவ்வாறு சால் மரத்திற்குப் பதிலாக அசோகா மர குழப்பம் இன்றளவிலும் பரவிக்கொண்டுதான் இருக்கின்றது. அதற்கென
இரண்டு காரணங்களை சொல்கின்றனர் ஆய்வாளர்கள்.
முதலாவதாக, இந்தியாவின் பனிபடர்ந்த இமய மலைச் சாரலில் வளரும் தன்மை கொண்ட சால் மரத்தை இலங்கையில் உள்ளவர்கள் அந்தக் காலத்தில் பார்க்கும் வசதியில்லை. மேலும் சால்மரம் இலங்கயைில் வளரும் சூழலும் இல்லாததால், இலங்கையில் பெருமளவு வளரும் அசோகா மரத்தையே சால் மரம் என இலங்கை இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கின்றன . அதுவே புடைப்புச் சிற்பிகளுக்கும் காண்பிக்கப்பட்டதால் அதன் வழி சிற்பமாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இலக்கியங்களிலும் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கின்றன. [26]
இரண்டாவதாக
நான் இந்த மரக் குழப்பம் குறித்து கயாவில் ஒரு முதிர்ந்த படித்த இலங்கை புத்தக
பிக்குவிடம் கேட்டதற்கு, அவர் கூறியதாவது, இலங்கைக்கு புத்தச் சமயம் மாமன்னர்
அசோகரின் மகன் மகேந்திரன் மற்றும் சங்கமித்திரை வழியாகத்தான் வந்தது. அவர்கள்தான்
புத்தர் பிறந்த சால்மரம், புத்தர் ஞானம் பெற்ற போதி மரம், ஆகியவற்றின் கன்றுகளை
இலங்கைக்கு கொண்டுவந்து அதன் வழி புத்தச் சமயத்தை பரப்பினர். சால் மரத்தின் பெயர்
எங்களுக்கு எளிதில் நினைவுக்கு வரவில்லை, மேலும் எங்களுக்கு சால் மரம் அசோகரின்
வழியாக வந்ததால் நாங்கள் மாமன்னர் அசோகரை கௌரவப்படுத்தும் விதமாக சால் மரத்தை
மாமன்னர் அசோகரின் மரம் என்றே அழைத்தோம், அது வரலாற்றிலும் சிற்பங்களிலும் எங்கள்
விளிப்பு பெயரான அசோகா மரம் என்றே பதிந்து
போனது என்னும் வாய்வழியான தகவலையும் தந்தார்.
தொடரும் . .
- நன்றி - புதிய கோடங்கி - ஆகஸ்டு் 2019
[1]
. புத்தநெறி, கேப்டன்.எஸ்.கலியபெருமாள்.
பக்கம் 44
[2]
. பசுவின் புனிதம் மறுக்கும் ஆதாரங்கள்.
டி.என்.ஜா. – தமிழில் வெ.கோவிந்தசாமி.
பக்கம். 43
[3]
. புத்தரும் அவர் தம்மமும்.
பீ.ஆர். அம்பேத்கர். தமிழில். பெரியார்தாசன். பக்கம் 227
புனிதம் மறுக்கும் ஆதாரங்கள் . ஜே.என் ஜா. தமிழில்
வெ.கோவிந்தசாமி நுாலில் இருந்து
எடுக்கப்பட்டது.)
[8]
. புத்தரும் அவர் தம்மமும் – தமிழில்
பெரியார்தாசன். பக்கம். 3
[9] B.R.Ambedkar – Buddha and His Dhamma – Page
No. 22
[10] Attandanda Sutta
[11]
. புத்தரும் அவர் தம்மமும்
– தமிழில் பெரியார்தாசன். பக்கம். 4 – 5.
[12] . B.R.Ambedkar – Buddha and His
Dhamma – Page No. 24
[14]
. John.S.Strong, The Legend of
King Ashoka – A Study and Translation of the Asokavadana. Page -
121.
[15]
. Storrs, J.and Adrain, Discovering Trees – in Nepal, and Himalayas, Kathmandu,
1984
[16]
. Enjoy Trees, Kathmandu,1987.
[17]
. Wallers, T., On Yan Chawang’s Travels
in India, Munsi Ram.
[18]
. B.D. Kyokai. The Teaching of Buddha. The Corporate Body of Buddha Educational
Foundation. Taiwan 1989
[19]
. D.V.Cower. Flowering Trees and shrubs in India.
[20]
. Mitra D., Buddhist Monuments, Sahitya Samasad, Calcutta, 1980.
[21]
. Snellgrove, D.(Ed) The Image of Buddha, Vikas Publishing House, Delhi, 1974
[22]
. Huntington, S.L, The Art of Ancient India, John Weatherhill, New York and
Tokyo, 1985
[23]
. Publication Division< The Way of the Buddha, Ministry of Information and
Broadcasting Govt. of. India, 1959
[24]
.Indrama, The magazine of India, July/Sep.1988.
[25]
. India Perspective ( Hindi) Vol. July. 1992
[26]
. S. Dhammika. Trees in the Buddhist Scriptures.
